آقای من!
مولای غریب و تنهای من!
پدر مهربان اهل عالم!
می خواهم غربتت را حکایت کنم؛
غربتی که دوازده قرن است ریشه دوانیده؛
غربتی که اشک آسمان و زمین را جاری ساخته؛
غربتی که حتی برای برخی محبانت،
غریب و ناشناخته است؛
غربتی که اجداد طاهرینت پیش از تولد تو بر آن گریسته اند.
من از تصویر این غربت و غم ناتوان ام